zwartewolken-blog

Oosthoekweg-Zeelandbrug

Donderdag, 10 oktober 2013

Zwarte wolken zuchten zwaar boven de Oosterschelde. Rechts achter me doet de zon verwoede pogingen haar licht bij de wolken vandaan te houden. In een betonbak naast me raast vrachtverkeer af en aan tussen Noord-Beveland en Schouwen Duiveland. Ik moedig de zon aan vol te houden, maar achter het bordje Zierikzee is er geen houden meer aan. Het grijze gordijn dat zich ongemerkt landinwaarts heeft verplaatst drapeert haar sluiers om mijn fiets. Als de massa water nog verder zakt voel ik hagelkorrels venijnig in mijn gezicht priemen. Voor de ophaalbrug van de stadspoort haal ik opgelucht adem. De geplande pleisterplaats is gehaald. Op naar een grand koffie en afwachten maar. Er zijn opklaringen besteld.

oostweg-blog

Oostweg-Dreischorsedijk

Zondag, 13 oktober 2013

Vanuit het huisje aan de I.M. v.d.Bijlstraat 6  ben ik aan de verkenning van Zonnemaire begonnen.  Hoewel ook in Zonnemaire huizen te koop staan vind ik het thema krimp eigenlijk niet zo interessant. Ik ben veeleer benieuwd naar de karakteristieken van het dorp. Wat maakt Zonnemaire Zonnemaire? Ik fiets en wandel in de omgeving, natuurlijk om onderweg wat te zien, maar vooral om telkens opnieuw terug te komen in Zonnemaire. Het plaatsje steeds fris en van een andere kant te bekijken. Wat ik al enkele dagen doe? Ontdekken en interpreteren in tekeningen,  schrijfsels en schetsen. Ondertussen komen er mensen langs en zijn er gesprekjes. Iedereen heeft zo z’n emotionele verbinding met het dorp. De een komt thuis als ‘ de laatste hobbel is genomen’ – een van de vele dijken, red. – , de ander als de kerkspits opdoemt. Ik voelde me al thuis voordat ik hier was. Dat komt alleen al door de naam.

Zonnemaire zingt zachtjes op mijn tong. Een overvloed aan goudgeel licht, rijke oogsten, weelderig landleven met bourgondische taferelen en een vleugje aristocratie, zelfs zonder haar te zien.