Op zaterdagmiddag 0707 teruggekeerd van de Overkant. Ben nu weer op Walcheren. Zeeuws Vlaanderen zit nog in mijn hoofd en op mijn netvlies. Het heeft veel indruk gemaakt en zo’n “werkweek” in een simpel optrekje is eigenlijk heel erg leuk. Vooral als er enthousiaste vakgenoten langskomen, die allemaal hun eigen manier van kijken hebben en waarmee dus interessante gesprekken ontstaan en we in spontane situaties terechtkomen als we ineens een bijzonder pand of een vervallen boerenschuur tegenkomen en er op af gaan. Verkennen aan de hand van een topografische atlas van het heden en het verleden, zoeken naar het waarom van iets, proberen te begrijpen waarom iets is ontstaan, dat geeft ook houvast en gespreksstof bij het het stellen van vragen aan de locals.
Het zijn krotten en kansen in een wisselend landschap, concluderen Roelf en ik. En als je het goed aanpakt en op de juist manier communiceert, dan biedt Zeeuws Vlaanderen veel mogelijkheden voor ondernemende mensen en creatievelingen. De interpretatie van de regelgeving is redelijk soepel, hoewel men echt wel voor kwaliteit gaat. Het klimaat voor nieuwe initiatieven is gunstig en er is sprake van een meewerkende overheid. De grote borden in het grensgebied bij Hulst nodigen Belgen uit om in Zeeuws Vlaanderen te komen wonen. Men is er zeer welkom.
Boven St. Jansteen nemen we op zaterdagmorgen een weg naar het noorden want we willen nog wat wandelen op het Groot Eiland. Totdat we in de bocht van de weg een leuk huis zien staan en Roelf op de rem trapt en zegt “hier moet ik een foto van nemen.” We stappen uit, laten de portieren openstaan en willen een snelle scan maken. Maar we zien meer : een mooi aangelegde tuin voor het huis, duidelijk goed over nagedacht met plantvlakken en verantwoorde bescheiden kleuren, een compositie van diverse gebouwtjes, vergrijsde houten gevels, platen en beglazing op de daken, zinken omlijsting van kozijnen. Er komt een auto het pad naast het huis opgereden en een mevrouw stapt uit. Ik ga naar haar toe om haar te complimenteren voor de tuin en het huis en vraag toestemming voor het maken van de foto’s. Dat is prima, we mogen ook aan de andere kant van het huis een kijkje komen nemen als we willen. Roelf doet de portieren dicht en sluit als Rotterdamse automatisch de auto af, de mevrouw lacht en zegt dat dit hier niet nodig is overdag.We komen de hof op en staan versteld van de pracht die we aantreffen. Rust, soberheid, speelsheid, veel grijzen en veel paars/lila tinten. En water. En dan komt het verhaal van meneer.
In 2005 hebben zij een oud huisje met schuur op 1 ha grond gekocht. Met als eis dat er weer een bos gemaakt zou worden. Zoonlief, architect, heeft voor de bestaande bebouwing een nieuwe schil ontworpen en een dusdanige compositie van de gebouwen gemaakt dat het een mooi geheel is geworden. De oude gebouwen zijn aan de buitengevels met 9 cm dikke isolatie ingepakt en daaromheen is een schil van cederhout gezet. De daken zijn geïsoleerd en met stalen beplating afgedekt en hoog in de nok van glazen panelen voorzien. De voor- en zijgevels zijn blind gemaakt, waar Welstand wat moeite mee had. Dus is er voor de vorm nog wat meer plasticiteit in de voor en zijgevels gemaakt. De gevels aan de hofzijde zijn van glas en leggen de relatie met het prachtige vernieuwde bos: het bestaande naaldbos is langzaamaan vervangen door loofhout, door een iepenlaan (snel groeiend) te maken, een rode beukenlaan, en veel ijzerkruid toe te passen in de borders. Voor de tuin is een deskundige groenontwerper in de arm genomen en is het uitgevoerd door een bekende alleskunner uit Axel. En heeft meneer samen met zijn zoon veel tijd aan de verbouwing besteed. Tijdelijk wonen op de bouwplaats in de zomer in een stacaravan was hier bovendien zeer eenvoudig te realiseren. In 2008 was het complex bewoonbaar van binnen en zijn de buitengevels daarna pas met de ceder bekleed. En kon ook de aanleg van de tuin beginnen.
Wat worden wij vrolijk van deze gastvrije en ondernemende mensen met een goeie smaak als het architectuur en landschap betreft.
Het Groot Eiland laten we liggen, we rijden direct door naar de Westerschelde tunnel.
Onderweg bedenken we de volgende slogans waarmee we deze eerste week van “krotofkans” in Ter Hole afsluiten:
“GRIJP JE KANS EN KOOP EEN KROT” of “KOOP EEN KROT EN PAK JE KANS”
Roelf Bollen en Marjan van den Bos, met foto’s van het object zoals hierboven omschreven.
