Deze week bezoeken we verschillende grote en kleine bedrijven in Zeeuws-Vlaanderen. We vroegen een groot veehouderij bedrijf net buiten Oostburg hoe zij het wonen en werken in deze regio ervaren en of de bevolkingsontwikkeling invloed heeft op hun bedrijfsvoering? Het moderne bedrijf is 10 jaar gevestigd in Zeeuws-Vlaanderen en wordt zonder extra personeel draaiende gehouden door de familie. De twee zoons zijn geïnteresseerd het het bedrijf over ten nemen. Zo denken de zoons nu al na over een stofzuigmachine voor het opzuigen van de koeienmest.

Vestigen in Zeeuws-Vlaanderen
Voordat de familie naar Zeeuws-Vlaanderen vertrok had men 10 jaar lang een veehouderij net buiten Tilburg. Vanwege de komst van een nieuw bedrijventerrein besloot de familie om elders te kijken. Er werd gekozen voor Zeeuws-Vlaanderen omdat ze hier een gebied vonden met ruimte voor het opbouwen van een mooi bedrijf maar ook een dorp met middelbare school voor de kinderen, een warme uitstraling en zelfs een theater. De afgelopen jaren hebben verschillende veehouderijen zich gevestigd in deze regio. 90% van de veehouderij bedrijven komt uit een andere regio.

Samenwerking
De samenwerking die met name plaatsvindt is met boeren uit de veehouderij onderling. Producten, zoals kunstmest, worden gezamenlijk ingekocht. Daarnaast met melkafnemers zoals Campina die zorgen voor de distributie naar melkfabrieken in de omgeving. Er zijn verder

Innovatief veehouderij
De veehouderij telt 130 koeien welke drie keer per dag worden gemolken door de melkmachine. Het melken van de koeien verloopt bijna volledig machinaal, waardoor het bedrijf gerund kan worden door 1 persoon. Een loonbedrijf zorgt voor de bewerking van omliggend grasland. Dit wordt volledig uitbesteed aan een bedrijf uit de omgeving. In de regio zijn slechts een paar loonbedrijven. Het eventueel stoppen van een van de loonbedrijven zou een bedreiging kunnen zijn voor de veehouderijen.

Uitbreidingen van het bedrijf is gebonden aan regels. Zo moeten de bedrijven een groenzone van 10 meter aanleggen aan de kant waar ze uitbreiden om zo het zicht op de stallen vanuit het landschap weg te nemen.

Wij zijn nog steeds benieuwd hoeveel gronden er nu op de markt komen. Na kort gesprek met de overbuurvrouw blijkt dat veel boeren in de akkerbouw stoppen doordat er geen opvolging is. De overgenomen gronden worden volgens haar in sommige gevallen overgenomen worden door de agrariërs in de omgeving en middels ruilverkaveling wordt de grond aan bestaande bedrijven toegevoegd. Daarvoor is wel veel ‘papierwerk’ nodig. Maar er zijn ook gevallen waar (buitenlandse) investeerders de agrarische grond als waardevast beleggingsobject zien. In Zeeuws-Vlaanderen is veel grond in handen van bijv. Belgische en Franse investeerders. In sommige gevallen wordt deze grond weer verpacht aan Nederlandse boeren. Maar wat als er geen boer is om te pachten blijven deze gronden dan onbewerkt liggen? Wat betekent het voor het beeld van het landschap?