Ik heb het gevoel dat ik in een snelcursus ‘Eigen omgeving’ terecht gekomen ben.
Een architect kijkt anders dan een fotograaf of een organisatieadviseur. Door de ogen van de Krot of Kans bewoners bekijk ik mijn dorp en eiland steeds vanuit een andere invalshoek. Ik ontmoet ontzettend veel leuke mensen en heb bijzondere gesprekken.
Anne Pastors zorgde er voor dat ik nu op donderdagochtend regelmatig in de gymzaal van Zonnemaire te vinden ben. Haar positieve kijk op de maatschappij en op Zonnemaire was een perfecte start.
Het is Anita Pantus gelukt om mij en mijn hond te fotograferen zonder dat ik het verschrikkelijk vond. Misschien heeft ze mij wel over mijn camera angst heen geholpen. Dat zou mooi zijn. De prachtige foto’s die zij maakte van de omgeving laten zien dat we in een bijzonder stukje Nederland wonen.
Kaspar Zinsmeister wees mij op een kastje met boeken op de dijk, waar je voor een paar centen een boek kunt kopen. Toch maar eens een keertje stoppen en kijken of er iets van mijn gading tussen zit.
Vorige week heb ik de Vega burger ontdekt. Snel en gemakkelijk te bereiden, het recept volgt later.
Ik ontdek steeds meer streekproducten en plaatsen waar je deze kunt vinden. Het rapen van mosselen, krukels en oesters was een hele ervaring. Het is eigenlijk heel sneu dat ik dit niet eerder gedaan heb. De ‘overbuurtjes’ wisten precies waar je wel en niet moet zijn. Ik zal niet alle inside info delen, want de beste plekken moeten natuurlijk een beetje geheim blijven. Eén kleine tip; wanneer je super grote krukels en mosselen ziet, kijk dan even of er geen rioolpijp door de dijk steekt en in het water uit komt.
Het project Krot of Kans is pas drie weken onderweg, ik ben benieuwd wat er tijdens de komende maanden aan het lijstje toegevoegd gaat worden.
