Nu ik hier enkele dagen vertoef, ontstaat er bij mij naast mijndagritme ook een looppatroon door de stad. Van mijn logeeradres naar Mol 9, van de markt naar de haven, van de Poststraat naar de winkels in de andere straatjes. Het leuke hiervan is dat je dezelfde mensen ziet, herkent, groet en af en toe een praatje maakt. Sociale integratie op de vierkante meter. Zo kom ik erachter waarom de straat ‘Mol’ heet, vrij vertaald naar het eerste baggerscheepje op de Ee. Ook wordt het mij duidelijk waarom bepaalde huizen van die gekke namen hebben, zoals ‘Het Paert in de wiege’. Namelijk uit de tijd dat bijna niemand kon lezen of schrijven. Een bijzondere naam onthoud je dan logischerwijs beter, zegt de oude man met een ondeugende glimlach op zijn gezicht. Vanmorgen op de stelling van de korenmolen de stad gezien vanuit een ander perspectief. Best hoog eigenlijk! Een unieke productielocatie, waar vakmanschap, techniek, historisch erfgoed en moderne tijden elkaar de hand geven. Je ziet daar aan alles dat er met ziel en zaligheid wordt gewerkt. Bijzondere baan daar bij De Hoop. Met familie genoten van een gezellig samenzijn met aan onze voeten een zinderende Oosterschelde en voor onze neus een salade ‘fruits de mer’ met wat extra garnalenkroketten. Hebben we toch maar opgegeten, jammie! De dagen verlopen efficiënt ontspannen met een goed gevoel en een tevreden resultaat.
Dieprode meekrap
carambole op het laken
en het werd zomer
