Krimp. Een krámpachtig woord dat rondzoemt in Zeeuwsch-Vlaanderen, Zeeland en nog enkele andere perifere regio’s in Nederland, die wat minder perifeer zijn als je er op een andere manier naar kijkt.

Krimp, is dat niet iets waar we eigenlijk allemaal mee te maken gaan krijgen, als we bedenken dat het niet altijd maar meer hoeft te zijn. Dat hebben de krimpdeskundigen ook bedacht, toen ze de slogan bedachten, van meer naar beter. Alsof beter dus vroeger geen optie was, maar dat terzijde.

Krimp, zou dat nu ook gaan gelden voor Nederlanders? Want de afgelopen decennia zijn wij Nederlanders steeds langer geworden, o.a. door de toenemende welvaart en ‘meer’ eten.

Ook boven Oostburg zou het zwaard van krimp hangen. Gesloopt zou er moeten worden. Jaren is er gebouwd, maar nu mag de slopershamer de beuk erin gooien. Eigenlijk is dat misschien wel logisch als je de plannen ziet van duizenden woningen die enkele kilometers verderop aan de kust verrijzen, zoals Hannah Frederiks enkele blogs eerder al eens terecht opmerkte. Het kan immers niet overal feest zijn. Aan de kust is blijkbaar nog steeds de slogan: ‘meer’, ‘meer’, ‘meer’.

Voor Oostburg heeft men plannen bedacht om de stad (want dat is het) aantrekkelijk te maken. Dat plan heet ‘Aantrekkelijk Oostburg’. Dat impliceert dus dat Oostburg op dit moment niet zo aantrekkelijk zou zijn. Daarover onder andere meer in latere bijdragen.

Als onderdeel van een later te verschijnen masterplan verricht ik onderzoek naar de identiteit van Oostburg. En wie is ik, zult u zeggen. Awel, hier vindt u een link die wat meer inzicht geeft in mijn doen en laten: http://zeelandboeken.pzc.wegenerwordpress.nl/zeeuws-erfgoed/de-constructie-van-regionale-identiteit-zeeland/

De identiteit van Oostburg. Menigeen heeft zijn oordeel over Oostburg al klaar: Oostburg heeft geen identiteit. Als Oostburg geen identiteit zou hebben, dan zou het een zogenaamde ‘’non-place’ zijn, een plaatsloze plek. Een plek zonder een eigen smoel, zonder identiteit.

Plaatsloosheid werd in 1976 geïntroduceerd door de geograaf Relph die zich zorgen maakte over de toenemende plaatsloosheid, de toenemende homogenisering van culturen, (stads)landschappen, oppervlakkigheid, gebrek aan onderscheidend vermogen. Volgens Relph werd het toen al steeds minder mogelijk om het gevoel van plekken te ervaren.

Plaatsloosheid

 

En over dat gevoel van Oostburg, of mensen zich wel of niet verbonden voelen met Oostburg, waar mensen bezoekers mee naar toe zouden nemen in Oostburg, daar richt het onderzoek zich op. Wat fotograferen mensen als onderscheidend voor Oostburg en wat vinden zij lelijk?

Plaatsloosheid in Oostburg

Dat alles is mede de reden om ook eens een poosje op de Noordwal in Oostburg te wonen. Tijdelijk, wat toch weer heel anders is dan er permanent wonen.

Maar verblijven in Zeeuwsch-Vlaanderen, dat landje apart, is eigenlijk nooit echt een straf. Integendeel.

 

N.B. De foto is van een van de inwoners die zich zorgen maakt om Oostburg. Zijn vermelding is anoniem omdat dat afgesproken is in het onderzoek