Ik bevind me in een winkelpand in een goedbezochte winkelstraat hartje Zierikzee. Feitelijk zit ik in een vitrine, waar ik een poosje atelier mag houden. Aftastend wat er om me heen gebeurt besluit ik om eerst maar eens te fotograferen wat er buiten het raam te zien is. Dat is minder de flaneur of lanterfanterende toerist, maar vooral een vlot doorstappende medemens. Wanneer de avond valt houdt de constante stroom voorbijgangers al snel op.
Een flard van een gedicht van Vasalis komt in me op: ‘Ik droomde dat ik langzaam leefde, langzamer dan de oudste steen’. De droom in het gedicht verwordt tot een visioen waarin dag en nacht verschieten als flakkerend vuur.
Ik maak een animatie; een ‘cut-up’ van dag en nachtbeelden die ik via de vitrine naar buiten projecteer.
Aan de overkant van de straat staat een verweerd gebouw. Daarvoor een boom en daarvoor een roos. Ik maak wat foto’s die ik bewerk tot een korte, tikje duistere maar kleurige video. De roos en het oude huis op de achtergrond zijn nauwlijks nog herkenbaar. Wanneer ik het resultaat op de ruit projecteer blijven af en toe mensen stilstaan om te kijken, ah fijn, instant publiek voor deze bizarre stadsecologie!
