Krimp, nou en.

Blog 1

Vanaf morgen zal ik het huis aan de I.M. van der Bijlstraat 6 in Zonnemaire bewonen. Voordat ik mijn plannen voor de komende week schets wil ik mezelf kort introduceren. Mijn naam is Kaspar Zinsmeister. Ik ben architect en stedebouwkundige. Bijna 30 jaar geleden ben ik met twee studievrienden in Delft een architectenbureau begonnen: HDZ architekten. Via hdz-architekten.nl is daarover het nodige te vinden.

Vanzelfsprekend hebben de veranderingen die zich voltrekken in stad en landschap mijn (professionele) interesse.

thema

Mijn thema voor mijn weekje Schouwen Duiveland is

KRIMP, NOU EN.

Is krimp erg? Is het niet gewoon de stroom van deze tijd. En als je met de stroom meebeweegt wat zou je kunnen (bij)sturen om kansen in de Krimp te ontdekken. Met deze focus wil ik om me heen kijken in mijn weekje Zonnemaire. Het persbericht dat op de site staat spreekt van Schouwen-Duiveland als ‘anticipeerregio’. Een soort pre-krimp gebied dus. Spreekt hieruit krimp-angst? Ik ben benieuwd hoe ik dat zal ervaren. In ons dichtbevolkte land gaat het naar mijn idee vooral om leefbaarheid. Leegte en landschap zijn voor de leefbaarheid andere condities dan een volle stad. Ik ben benieuwd de motieven waarom mensen Zonnemaire of Schouwen-Duiveland willen verlaten. Maar ook naar de kwaliteiten waarom mensen willen blijven. En misschien zit daar de kans. Limburg en Drente sturen allerlei PR campagnes de ether in om rust en ruimte en de gemoedelijkheid van de provincie als ‘product’ te verkopen. Is dat de goede weg? Krimp is niet erg denk ik. Over de leefbaarheid van Schouwen-Duiveland hoop ik meer te weten te komen.

aanpak.

Morgengochtend 30 september stap ik in Delft op de fiets als was het een gewone werkdag. Via een nog nader te bepalen route fiets ik naar Zonnemaire. Vanuit het huis aan de I.M. van der Bijlstraat zal ik iedere dag naar een ander deel van Schouwen Duiveland fietsen. Met een camera zal ik vastleggen wat ik tegenkom. En waar mijn blik aan blijft haken. Het kan zijn dat er ideeën opborrelen. Die schets ik dan in een aantekeningenboekje. En natuurlijk hoop ik veel spraakzame Zeeuwen te ontmoeten die mij vertellen waarom ze wegwillen of waarom ze juist willen blijven. Of over wat ze missen in hun leefomgeving.

Wat de output zal zijn? Daarover heb ik nog geen idee. We zullen zien.

Uit dit grappige kaartje van Nederland blijkt dat in 1973 de bevolkingsdichtheid op bijna dezelfde manier over ons land verdeeld was als vandaag.