Na het klokgelui voor gewas en arbeid informeert zij, sjieke dame, bekend met het wel en wee op Schouwen-Duiveland, hoe ’t gaat. Na een geanimeerd gesprek schrijf ik in één woord haar bevindingen op: gelatenheid. Later op de dag met mannen onder elkaar een emotioneel gesprek over zaagbeleid, verloren eigenheid, de vervlakking van de zeewering. Een ding is duidelijk: we missen de identiteit van het eiland! De boel fleurt op met de lach van Gerdien. Zij en Erik trekken volgende week spelend de kar in Zierikzee. ‘U had naar mij gevraagd?’ De directeur van het Stadsmuseum zelf begroet mij op een van de zalen. Attent! Leuk, informatief en fijn museum. Op prettige wijze wordt je met woord en gebaar door dit schitterende pand geloodst. Na een wandeling door de straten langs gekleurde luiken, bijzondere deurknoppen, diversiteit aan raamgevels en praktische werkruimtes ontmoet ik voor ‘mijn deur’ de laatste bezoeker van deze dag. Het gesprek gaat over trainingen, onderwijs en vader zijn. Het lijkt hem een uitdaging om leerlingen in deze ruimte het gevoel van ondernemerschap te kunnen geven. Het idee klinkt goed. Hij vraagt wat ik doe. Na wat tekst en uitleg geeft hij mij zijn gegevens. ‘Mocht je een keer in de Ardennen willen vertoeven aan de Ourthe? Voel je welkom. Het is een vrij basic ingericht chalet met voldoende kamers. Je houdt toch zo van hout hakken?’ Eh ja…. dat klopt!
Lichte vensterbank
hoofse liefde van weleer
het blijft een zoektocht
