Ook Kaspar Zinsmeister kreeg de mogelijkheid om mensen uit te nodigen voor een etentje ergens in ‘zijn’ week.
Hij had voor het diner van donderdag 3 oktober de directe buren van het Krot-of-Kans-huisje uitgenodigd. Helaas waren ze die avond allebei niet in de gelegenheid. Een volgende keer beter!?
Gelukkig konden de overbuurtjes op het allerlaatste moment nog aanschuiven. ‘Streekproducten’ (zoals Anne Pastors het zo mooi noemde) en import in gesprek met Randstedelingen (dat laatste klinkt wel erg fout trouwens) over ons dorp en ons eiland.
De conclusie van Kaspar dat Zonnemaire helemaal geen ‘last’ heeft van de zogenoemde krimp en dat we hier helemaal geen krotten hebben, is er één waar wij ons helemaal bij aan kunnen sluiten. Dat wij gekozen hebben voor Zonnemaire als woonplaats heeft alles te maken met de rust die hier nog te vinden is, juist omdat het niet zo dicht bevolkt is.
De meeste jongeren vertrekken hier vanwege een studie. Velen van hen komen weer terug. Sommigen elk weekend en anderen na een aantal jaar. De mensen die niet op het eiland werken, geven als reden dat de banen die ze leuk vinden of waar ze voor gekozen hebben niet op het eiland of zelfs niet in de provincie Zeeland te vinden zijn. ‘Vanaf hier is alles een uurtje rijden’.
