de vorige bewoners van huisje Zonnemaire
Op 23/12/2013 de sleutel opgehaald in Zonnemaire van het huisje van KrofKa aan de I.M. van der Bijlstraat 6. Aan het eind van de middag, via de OSK (Oosterschelde kering), met forse wind mee, naar Schouwen ‘gevlogen’. Op een van die donkere dagen voor Kerst. Via Haamstede, Serooskerke, Zierikzee, Schuddebeurs, Noordgouwe met als eindbestemming Zonnemaire.
Achter de kerk, aan iets dat ooit als ring is bedoeld geweest, ligt verscholen een rijtje bejaardenhuisjes. Vermoedelijk in de jaren zestig van de vorige eeuw gebouwd. Naast het dorpshuis, dat wel direct aan de weg is gesitueerd. De huisjes liggen aan pleintje, of het groen is kan ik niet echt zien in het donker. Wel dat nog slechts 1 van de huisjes is bewoond. Waarom, daar zal ik nog wel achter gaan komen een dezer dagen.
Binnen doe ik de lampen aan en wandel een rondgangetje door het huisje: halletje, woonkamertje, slaapkamer, badkamertje, keuken, halletje met deur naar wc, woonkamer. 6 deuren door in zo’n klein huisje. Met zelfs twee naar de badkamer. Is dit de wederopbouw gedachte van Schouwen ooit geweest? Veel deuren te openen? Ik krijg direct de neiging om foto’s te gaan nemen, om mijn eerste indrukken vast te leggen. De deuren en verbindingen fascineren mij en ook datgene wat mijn voorgangers/sters hebben nagelaten aan en op de wanden. Foto’s, teksten, schilderingen en een heus wandkleed. En wat handige tips van hoe je de tijd daar het beste kunt doorkomen.
Zonnemaire ligt op 8 km afstand van Zierikzee, waar ik afgelopen week nog, samen met Theo Rietveld, in het FiZi de documentaire “De Verhuizende Schuur” heb vertoond aan de vrijwilligers van het Filmhuis. En was de eerste reactie van Ria Geluk op onze inleiding dat Schouwen geen oude boeren schuren kent, die zijn allemaal verdwenen met De ramp in 1953. En meteen word je dan weer met je neus op de feiten gedrukt. Op de terugweg van Zonnemaire naar Arnemuiden kwam bij mij het rijmpje bovendrijven dat ik al ken sinds mijn jeugd: “Schouwen, het zal je rouwen, je hebt genomen mijne vrouwe” De hele tekst staat vermeld op de Plompe Toren bij Burghsluis: “”Westenschouwen, ’t zal u rouwen, dat ge heeft geroofd mijne vrouwe, Westenschouwen zal vergaan, alleen de toren zal blijven staan”.
Wat en wie hebben Schouwen- en Duiveland 60 jaar na de ramp er weer bovenop geholpen? Welke sterke vrouwen heeft het eiland voortgebracht en hoe ondernemend zijn zij? Dit lijkt mij een prachtig onderwerp voor een script voor een nieuwe documentaire.
