De overheid doet er goed aan bewoners (mee) te laten beslissen als voorzieningen in het dorp verdwijnen. Door bewoners mee te nemen in het besluitproces snappen zij de beslissingen beter en worden keuzes eerder geaccepteerd. Als de overheid zelf beslist, kunnen bewoners het gevoel krijgen dat de overheid de krimp stuurt.
In een aantal rapporten (bijvoorbeeld van TOPteam krimp, 2009) wordt gerefereerd aan het idee dat krimp niet leeft in Zeeuws Vlaanderen. Logisch, iets dat er nog niet is kun je ook nog niet concreet ervaren. In de gesprekken die wij tot nu toe gevoerd hebben met bewoners in Oost Zeeuws Vlaanderen en vertegenwoordigers van diverse organisaties, wordt bevestigd dat zij krimp niet goed kunnen duiden en worden er vraagtekens bij de voorspellingen geplaatst.
Sterker, bij sommigen leeft het beeld dat ‘de overheid’ de krimp in de hand werkt. Neem bijvoorbeeld een voetbalvereniging. Door een teruglopend aantal leden ontstaat de vraag of de voetbalvereniging nog bestaansrecht heeft en of het niet beter is om de voetbalvereniging samen te voegen met die van een ander dorp.
Als de overheid vervolgens aanstuurt op een gewenste oplossing, bijvoorbeeld het samenvoegen van de voetbalverenigingen in verschillende dorpen, kan daarmee het gevoel ontstaan dat de overheid de krimp ‘veroorzaakt’. Voorzieningen verdwijnen en het dorp wordt onaantrekkelijker om te wonen. Is krimp oorzaak of gevolg?
Anders gezegd; de overheid loopt voor op de burger en neemt de burger in zo een geval onvoldoende mee. De beleving van de burger komt niet overeen met de overwegingen en beslissingen van de overheid.
Beter zou zijn om het vinden van en oplossing en het nemen een beslissing over te laten aan de burgers zelf (in het voorbeeld van de voetbalvereniging, de besturen van de verenigingen). Op die manier heeft de burger zelf invloed op het proces en snapt het deze ook beter. Daardoor zal de interpretatie van beslissing door de burgers wezenlijk veranderen, gaan zij krimp ook beleven en wordt de overheid minder als boeman gezien.
