Verbondenheid met een plek is een gevoel. Hoe verbeeld ik dat? Die vraag was er al voor ik hier kwam. Nu ik hier aan het fotograferen ben, komt die vraag steeds terug. Ik worstel met die vraag. Hoe verbeeld ik die verbondenheid met een plek? Hoe kan dit eruit zien? Waarom wil ik dat verbeelden over deze omgeving en wat voel ik er zelf bij? Ik moet denken aan wat ik las in het boek van Hans Aarsman, de fotodetective. ”Daar gaat het om. Dat je een foto leert zien in de dingen waar je van houd. (…) Fotograferen is niet alleen dat ene plaatje, het is vooral het verband tussen de plaatjes die je al fotograferend verzamelt. Niet aan denken tijdens het fotograferen. We zien later wel wat waarbij past. Of je nog meer van zulke foto’s hebt gemaakt. Of jij het bent.” (blz 138).
Vandaag is alweer mijn laatste volle dag hier. Gisteravond ben ik een stukje gaan rijden. Het was donker, maar ik kon al goed mijn weg vinden over de donkere landweggetjes. Grappig hoe snel dat gaat. Tegelijkertijd vroeg ik me af wat deze plek met me zou doen als het eerste ontdekken ervan af zou zijn.