Vanuit Twente naar Zierikzee. De straat richting centrum is opgebroken. Servicegerichte Yvonne begeleidt mij naar mijn tijdelijk onderkomen en geeft vriendelijk en correct tekst en uitleg. Met wat extra zand kan ik over het gat naar mijn eigen parkeerplaats. Jaja! ‘Als er iets is? Gewoon bellen!’ De eerste loop door de straten richting Mol 9 geven een open en gastvrij gevoel. Vriendelijke buren, computerminded. Het pand is veel groter dan ik dacht, diep achterin is het donker. Eerst maar eens met spullen sjouwen en kijken hoe ik mijn accenten in de ruimte wil leggen. Pure chocolade, mmm! Het weekblad ‘Ons Eiland’ heeft mijn komst op Schouwen-Duiveland al aangekondigd. Via familie en de app duurt dit geheim niet lang. Onze wereld met social media is al snel een eiland. Het klinkt hol. ’s Avonds als de leuke schemerlampen de sfeer in Mol 9 wat verhogen, wordt ’t aangenamer om te vertoeven. Na de maaltijd de etalage in stijl aangepast. Voorbijgangers lezen de eerst Haiku:
Eindeloze klei
karakter van nature
glibberig typje
