Dreischor, rondje om de kerk
Dreischor, eerste ring
Dreischor, tweede ring
Theo Rietveld en Karen Kammer deelden eerder met mij de Terhole-ervaring van KrotofKans. Nu kwamen zij op Schouwen-Duiveland rondkijken en gingen wij op zoek naar de Schatten. Karen haalde ik op van de trein in Goes en wij reden via de Zeelandbrug naar Zierikzee, gebruikten daar de lunch aan de haven en wij reden vervolgens via Nieuwerkerk naar Dreischor. Onderweg veel praten en kijken en wij probeerden in het landschap de oude structuren te herkennen. Prachtig fotoweer en dus veel gestopt. Buitenbeschouwelijke opnames gemaakt. Een leuke kreet voor snelle fotografie, vanuit of net buiten de auto. Zeer aan te bevelen in de winterperiode, met soms prachtige resultaten…Doel: zoeken naar de schatten van Schouwen en de parels van Duiveland.
We troffen Theo bij de Ring van Dreischor. En liepen met hem het rondje om de kerk. Wij legden aan Theo uit hoe je nou naar dit dorp kunt kijken, hoe het is opgebouwd. En wij constateerden dat het er wel heel erg rustig was en dat er veel huizen te koop stonden. De makelaar was bezig een nieuw bord Te koop te plaatsen. Geen kroeg op de hoek, geen bakkertje waar je verse croissants of oerbrood kunt kopen en waar je even een praatje aanknoopt met mensen die buiten in de rij staan te wachten totdat zij aan de beurt zijn. Dreschor lijkt op Jorwerd in Friesland. Nergens is de stille revolutie op het platteland mooier en gevoeliger beschreven dan door Geert Mak in “Hoe God verdween uit Jorwerd” (1996).
Vanuit Dreischor naar Zonnemaire gereden en daar een rondje volkshuisvesting gedaan en neergestreken in het huisje op nr. 6. Midden op het raam hebben Theo en Karen de poster opgeplakt van De Verhuizende Schuur. Wie weet wat dit aan associaties en ideeën kan gaan oproepen? Wij staan open voor suggesties.
poster DVS opplakken
De middag werd afgesloten met de belofte van Theo dat hij een gedicht zou gaan maken voor de blog van KrotofKans. Hier is het:
DE SCHATTEN VAN SCHOUWEN
“De schatten van Schouwen
zijn bijna niet te houen
als De Ring van Dreischor
hen omarmd als kostbaar goed.
Verstomd sta ik stil
en luister naar hun verhaal
en taal van uitleg, tweede ring.
In optocht ’t stille dorp verlaten,
geschiedenis in steen gebakken
levenloos en zonder ziel.
Hoopvol stopt de auto
foto’s van landschap
doen het beeld versmallen
tot een in-gekleurde blik
van aarde, licht en steen.
Wie wil hier nu leven?
In Zonnemaire,
Silo’s dorp van toen,
ontbreekt de bakker,
schuimt de kroeg
met afzichtelijke gebouwen
levensloop beëindigend,
te vroeg voor dood,
te dood voor leven.
Dan slaat de Duivelandse deemoed om
in inhoudsloos gebral.
We lopen leeg, in niets.”
Theo Rietveld, Middelburg, 2 januari 2014.
