In een boekje van de oud secretaris van Oostburg dhr. Aalbregtse (1972; Herbouwd Oostburg) was mijn aandacht al getrokken door de zogenaamde groeiende stenen. De oplettende bloglezer zou denken dat we het hier hebben over een metafoor voor de oprukkende verstening van Oostburg. Dat zou toepasselijk kunnen zijn, maar dit keer is de realiteit nog mooier en boeiender.
De inwoners van Oostburg hebben namelijk een groot geheim, Er komen dus ongeveer 20.000 bezoekers per week. Maar er is bijna geen bezoeker die het geheim kan, wil of mag ontdekken. Het geheim heet het natuurgebied het Grote Gat en in dat gat lagen en liggen nog steeds de groeiende stenen.
Het Grote Gat bij Oostburg
Nog even terug naar de ingevulde vragenlijsten en ingestuurde foto’s uit het onderzoek dat ik deed in Oostburg. Even heel simpel gesteld: inwoners tonen op hun lelijke foto’s het versteende centrum van Oostburg, de andere groeiende stenen dus. Maar onder hun bijzondere foto’s zijn er vele foto’s te vinden van het natuurgebied/de kreek het Grote Gat. Dat is waar men trots op is. Dat is hun geheim. De stad ligt eigenlijk met zijn rug naar het Grote Gat. Vreemd. Net zoals vele steden in Nederland met hun rug naar de rivier liggen.
Toegankelijk is het natuurgebied ook niet echt; een wandelingetje of een rondje eromheen fietsen is als een hindernisbaan. Maar dat gaat veranderen. Volgend jaar komt er een brug over het Grote Gat zodat men, inwoners en bezoekers, een rondje Grote Gat kunnen maken via verbeterde paden. Er zijn dromers die daar al jaren voor strijden. En dan zou het voor die inwoners en bezoekers leuk zijn om ook nog eens een extra reden te hebben dat Grote Gat te bezoeken
En die reden zou wel eens kunnen liggen in de groeiende stenen van Oostburg. Ook enkele inwoners wezen in de vragenlijsten op de groeiende stenen. Deze week mocht ik zelfs twee keer aanleggen, met mijn fototoestel dan. Een keer om een prachtexemplaar te fotograferen.
een eenzame groeiende steen
Maar dat was nog niks vergeleken bij waar de eigenaar van de steen mij naar verwees: een vrouw met tal van groeiende stenen in haar tuin die dienden als een soort mariakapelletje.
Aalbregtse schrijft over de groeiende stenen dat het voor Europa een uniek verschijnsel is. De stenen worden gevormd door bryozoën of mosdiertjes die een klein huisje van kalk bouwen. Het is een biologisch proces dat bloemkoolachtige stenen oplevert, en dat vooral gedijt in brak water. Aalbregtse noemt het zelfs koraalbrokken. Oostburg heeft dus koraal !!!!
Wie zou er nou geen groeiende stenen willen zien? Ofwel in het centrum van Oostburg dan wel in het Grote Gat. Oostburg en het verhaal van de groeiende stenen. Het klinkt als de nieuwe Suske en Wiske !
