Dinsdag 1 oktober 10.00u. Prachtig zonnig weer, camera in mijn zak, kaart voorop het stuur, klaar om op de fiets te stappen. Gisterenavond heb ik een rondje oostwaarts uitgezocht.
Eerst dwarrel ik nog een rondje door Zonnemaire op zoek naar een praatje. Ik tref niemand op straat. Iedereen is aan het werk of naar school denk ik.
Dan op weg oostwaarts, door akkerbouwgebied over de dijk richting Bru(inisse). Wat een ruimte, wat een rust maar vooral wat een authentiek landschap. Polderdijken met bomen, boerderijen met windsingels, een enkel landarbeidershuisje en uitgestrekt akkerbouwland. Alle land wordt netjes en niet overintensief gebruikt. Geen rijen varkensstallen of enorme kassenvelden zelfs geen hoge silo’s. Rustig maar dynamisch landbouwgebied. Alles maakt een verzorgde indruk. Ik zie uien, aardappelen en suikerbieten. En vlak voor Bruinisse nog een fruitkweker. In het Zeeuwse goud groeit alles.
ruimte, rust en agrarische dynamiek.
aan het werk.
het Zeeuwse goud (binnen de dijken)
onderweg, op de dijk
Dijkwater – is hier akkerland omgezet naar ‘natuur’? of is dit een oude boezem?
kerktoren van Sirjansland – met een (vissers)scheepje op de klokkentoren
dit noemden mijn kinderen een ‘sokkenpaard’ – ik vond er maar één
Vlak voor Bruinisse ontmoet ik een andere (sterke)kant van Zeeland. De toeristenindustrie. Een grote jachthaven met alle voorzieningen en aan de binnenzijde van de dijk moderne huisjesparken. Eén daarvan, AquaDelta fiets ik over. Dicht verkavelt en streng geregisseerd. De architectuurstijl is geënt op die van Levittown, de eerste massageproduceerde suburbane woonwijk op Long Island NY. Gebouwd tussen 1947 en 1951 en bedoeld om de grote stroom immigranten na de oorlog op te kunnen vangen.
Levittown 1947 – 1951
Aqua Delta
Met plezier constateer ik dat Bruinisse nog een stoere vissersplaats is.
Mijn route gaat verder langs de dijk langs Mastgat en Zijpe.
Uiteindelijk komt de prachtige Zeelandbrug in zicht. Wat een magnifiek ontwerp.
In Zierikzee zitten de terrassen vol en doe ik mijn boodschappen.
Met een goedgevulde fietstas rij ik door Schuddebeurs en langs Noordgouwe terug naar huis.
Onderlangs de Blooise Dijk
Thuis gekomen ga ik alle indrukken eens goed op een rij zetten. Ik heb naar mijn mening te weinig mensen gesproken om een idee te krijgen waarom mensen in Zonnemaire of op het eiland in zijn algemeen willen wonen en welke de motieven er zijn om van het eiland weg te willen. Na het eten ga ik Rosalinde, het sleutelcontact van het CBK Zeeland maar eens vragen hoe het haar als import Zeeuw in Zonnemaire bevalt.
thuis!
