Deze enorme rechthoekige lege doos is een uitgelezen plek om een klassieke camera obscura te maken. Een ‘walk-in pinhole’.
Een eenvoudige donkere kamer met in de verduistering een speldeprik, waar het licht doorheen valt, en waardoor de buitenwereld op z’n kop geprojecteerd wordt. Het duurt behoorlijk lang voordat je ogen gewend zijn aan de duisternis en een zwak oplichtende parallelle wereld onderscheiden. Het heeft iets magisch als de vogels langs en over je voeten vliegen.
“Ein Mensch ist in einem Zimmer gefangen, wenn die Tür unversperrt ist, sich nach innen öffnet; er aber nicht auf die Idee kommt zu ziehen, statt gegen sie zu drücken.” Dat zei Wittgenstein ooit. Ik neem het ter harte, en vertrek met mijn mobiele camera obscura naar buiten.
Die mobiele versie is een doos bevestigd voor een flatbedscanner, en geeft de meest wonderlijke tijd-ruimte vervormingen. Hybride, tussen historisch en digitaal in, heel toepasselijk in dit levende museum. De getijde werking in de oude haven gevangen met de zwarte doos:
